Passen perikelen

Zo. 26 mei. Vandaag weer zo’n enerverende dag. We wilden vandaag naar Stresa en Verbania. Twee kleine afstanden. Maar onderweg naar Stresa besluiten we direct naar Vebania te rijden.

Ik zet mijn TomTom altijd op het centrum, dan doorkruis je gelijk het stadje. Zo ook nu. Maar nergens een plekje om te parkeren. Uiteindelijk belanden we op de boulevard. We parkeren op een verboden plaats en gaan wat op verkenning uit. Het is een en al gezelligheid op de boulevard met veel terrasjes enz. We maken wat mooie foto’s en gaan dan toch maar verder. Het doel is een camping 5 km. verderop om misschien van daaruit nog terug te fietsen naar Verbania. Maar amper nadat ik de de motor had gestart waren we de camping al voorbij. Niet gezien dus. We rijden door. We rijden langs het Lago Maggiore. Werkelijk een schitterende route, alleen de weg moest wat breder zijn. Op een gegeven moment gaan we even op een parkeerplaats langs de weg om ons te oriënteren wat we nu willen. Opeens een harde knal achter op de camper. Wat bleek? Een bus had zijn spiegel tegen onze camper kapot gereden. (zo smal zijn de wegen daar) De chauffeur direct natuurlijk een hoop kapsones van; dat ik daar stond. Toen ik hem erop wees dat ik ruim binnen de weg- streep stond, bond hij in. Hij parkeerde de bus gewoon op de weg met alarmlichten aan en kwam informeren of wij schade hadden. (Het verkeer stond gewoon stil) Wij hadden wat schaafschade aan de lak maar dat was met wat cleaner wel weg te werken. Ik had geen zin in een hoop trammelant. We vervolgen onze weg en vlak voor de grens met Zwitserland gaan we op een camping informeren voor een plaatsje en de prijs. Een plaatsje was er maar de prijs?

€ 44,- voor een nacht. Dat werd me te gortig en we gaan verder.

Uiteindelijk landden we op een camperplaats in Bellinzona, (CH) vlakbij de stad. Onderweg had ik nog wat bijgetankt en met euro’s betaald en ja, dan krijg Zwitserse franken terug. Maar wat was ik blij met de 5 frank stuk want daarmee konden we precies onze stroom betalen. Vanavond moet Liny zelf koken.

Ma. 17 mei. We hadden niet betaald op de camperplaats omdat we het betaalapperaat niet begrepen. Liny heeft nog van alles geprobeerd maar kwam er ook niet uit. We dachten als we niet te vroeg vertrekken komt er nog wel iemand langs; nee dus. Misschien zijn we wel gescand en zien we de rekening thuis wel. Wat ons wel opviel dat er tijdens ons verblijf 3 campers kwamen om hun vuil water te lozen en daarna direct weer vertrokken.

Om 09.30 had Liny net 2 broodjes gebakken in de airfryer toen onze stroom op was. We besluiten te vertrekken. Ik stelde mijn Tomtom in om via de Oberalppass bij de bron van de Rijn te komen; dat was de route via de St. Gotthardpass. Maar halverwege bleek de St. Gotthardpass gesloten te zijn. Toen moesten we 10 km. terug om via de St. Gotthartunnel en dan via Andermatt en de Oberalpass bij de bron van de Rijn te geraken. Daar staat een vuurtoren, wat een copy is van de vuurtoren van Hoek van Holland en dat moet dan officieel de bron van de Rijn zijn. Maar vandaar is het dan nog 300 m. via een steil pad naar de echte bron van de Rijn. Maar vanwege nog veel sneeuw en lawine gevaar was dat nog niet mogelijk; dus pech voor Flippie.

Op de Oberalppass ontmoeten we nog een Nederlands stel en drinken we samen gezellig een kopje koffie met wat lekkers. We schieten veel foto’s om vervolgens onze weg te te vervolgen naar een camping in Trun op 33 km. De afdaling was erg steil met stukken van 20 % en veel haarspeldbochten. We arriveren om 16.00 u. op de camping van Trun. Er is een pizzeria maar Liny besluit om macaroni te koken. Eet smakelijk en welterusten.